พ่อม้ายชายโสด YAOI

“เมื่อก่อนฉันคิดว่าชีวิตที่ดี”

“คือการที่ได้ไปกินในร้านหรู เข้าผับเข้าบาร์ หามุมดีๆถ่ายรูป อัพรูปชีวิตดีลงโซเชี่ยล”
“ยิ่งแก่ ฉันยิ่งคิดว่ามันโคตรเปลือก”

“มันสู้ชีวิตที่เรามีความสุขโดยไม่ต้องใช้เงินซื้อไม่ได้”

“ลูกคือความสุขของฉัน บ้านคือสถานที่ที่ฉันเลือกจะอยู่ในวันหยุด”

“บ้านแสนสงบ มีลูกอยู่ และมีแกแวะมาหาฉันบ้าง ฉันจะต้องการอะไรมากกว่านี้วะ”

ONE DAY พ่อม้ายชายโสด 

 

ธีรเดชแต่งงานแล้ว และย้ายไปอยู่สเปนตั้งแต่เมื่อสิบปีก่อน

คราวนี้เขากลับมาประเทศบ้านเกิดอย่างประเทศไทยและคิดจะตั้งหลักปักฐานอยู่ที่นี่

เขามาพร้อมกระเป๋าใบใหญ่ ลูกชายตัวเล็ก และสถานะพ่อหม้ายที่เมียตายจาก

พอถึงไทย อะไรเข้าที่เข้าทาง อะไรบางอย่างก็ดลใจให้เขาไปเปิดเฟรน์ชิปสมัยมัธยม

‘คนเรามันก็มีเส้นทางที่แตกต่างกัน ฉันคงเดินตามแกไม่ได้ และแกก็เดินตามฉันไม่ได้’

‘แต่สักวันเว้ย พวกเราจะเติบโตขึ้น พวกเราจะแกร่งขึ้น

จนสามารถซื่อสัตย์กับความรู้สึกตัวเองได้’

‘ไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น กูจะไม่ทิ้งมึง 02-xxx-xxxx , 092-xxx-xxx, Dinnnn@hotmail.com ’

เขาลังเลอยู่ชั่วครู่ ก่อนจะส่งเมลไปหาเพื่อนสนิทสมัยมัธยมที่ขาดการติดต่อไปเป็นสิบปี

 

ดิน วรเนษฐ์ ตอนนี้เป็นเจ้าของรีสอรท์ที่เมืองกาญ และยังมีฐานะโสด

ที่จริงเขาก็อยากจะมีครอบครัว มีคนรักและลูก แต่ไม่ว่าจะพยายามกับใครสักกี่ทีมันก็ไม่เวิรค์

จนกระทั่งเมลล์จากคนๆหนึ่งทำเขาขยี้ตาซ้ำๆว่าไม่ได้ฝันไป

จะทำหน้ายังไงดีตอนจะเจอมัน จะทักมันยังไงดี มันเป็นยังไงบ้างแล้ววะเนี่ย

ทุกความคิดในหัว สลายไปเมื่อเห็นผู้ชายที่นั่งข้างกันในรั้วโรงเรียนมาหลายปีดีดักโบกมือให้

ภาพของเด็กนักเรียนใส่ขาสั้นกับผมเกรียนฉายทับกับคนในยามปัจจุบัน

ชายสองคนยิ้มกว้าง เดินเอื่อยๆเข้าหาอีกฝ่าย กอดแล้วพูดออกมาพร้อมๆกัน  

“คิดถึงว่ะ”